Wijziging Transgenderwet brengt de veiligheid van vrouwen in gevaar
Als mensen zelf mogen bepalen of ze man of vrouw zijn, tast dat de rechten van vrouwen aan in de sport, in gevangenissen, toiletten en opvanghuizen, betoogt Caroline Franssen. Ze is tegen deze voorgestelde aanpassing van de Transgenderwet. Dat betoogde Caroline Franssen op 28 januari 2020 op de opiniepagina van Trouw
Minister Dekker van rechtsbescherming is van plan de Transgenderwet voor een tweede keer aan te passen. Hij wil dat iedereen voortaan zelf zijn geslacht mag bepalen, zonder artsenverklaring. Ooit kon je alleen op je geboorteakte van geslacht veranderen als je gesteriliseerd en ‘geopereerd’ was. In 2014 zijn die eisen al uit de wet gehaald. Dekker wil nu ook de doktersverklaring schrappen. Dat lijkt een fijne oplossing voor transgenders. Maar de consequentie is een fundamentele aantasting van rechten van vrouwen.
Ik snap dat mensen zich onprettig kunnen voelen in hun sekse en liever de rol van het andere geslacht willen leven. Dat verandert hun geslacht echter niet. Emile Ratelband mocht zijn leeftijd op zijn paspoort niet veranderen omdat hij zich ‘jonger voelde’. Waarom zou het ‘gevoel dat een man zich mentaal vrouw voelt’, wel zwaarder wegen dan de materiële werkelijkheid?
Privacy en veiligheid
Er zijn goede redenen om mensen met mannenlijven (en XY-chromosomen) toegang te weigeren tot vrouwentoiletten, vrouwenkleedkamers, vrouwenopvang, vrouwengevangenissen en vrouwensport. Die voorzieningen bieden meisjes en vrouwen privacy en veiligheid. Vrouwen hebben zich ingespannen voor het creëren van hun rechten en voorzieningen, zoals publiek toegankelijke vrouwentoiletten.
Ook de opvang na huiselijk geweld en de gespecialiseerde opvang na verkrachting zijn er gekomen doordat vrouwen zich daar hard voor hebben gemaakt. Nog steeds is financiering van dergelijke instellingen niet vanzelfsprekend. In sport zijn speciale vrouwencompetities van de grond gekomen, doordat vrouwen hun eigen competitie wilden hebben. In de gemengde competitie wonnen mannen immers iedere wedstrijd. De ontwikkeling tot topsporter heeft voor een vrouw alleen zin binnen de vrouwencompetitie.
Niet alle mannen zijn aanranders of verkrachters, toch bieden separate voorzieningen een klein beetje meer veiligheid. Vrouwen kunnen namelijk aan de buitenkant niet zien of een ‘man in een jurk’ gevaarlijk of onschuldig of wel of niet geopereerd is en misschien alleen maar met zijn gender worstelt en geen vlieg kwaad doet.
Schandalig van de minister
Wereldwijd worden steeds meer incidenten gemeld van grensoverschrijdend gedrag in alle instellingen voor vrouwen waar trans-geïdentificeerde mannen (niet altijd geopereerd, dus dan met volledig functionerende penis) worden toegelaten. In steeds meer vrouwensporten staat een ‘transvrouw’ op het podium in plaats van een biologische vrouw.
Ik vind het schandalig dat de minister de bescherming van vrouwen opheft om tegemoet te komen aan de wensen van een zeer klein deel van de bevolking. Hij kiest ervoor om ondanks alle risico’s fundamentele rechten toe te kennen, enkel op basis van een ‘gevoel’. Dat betekent dat iedereen, ook een reeds gevangen zittende verkrachter, straks kan zeggen dat hij vrouw is. En vanaf dat moment kan niemand vrouwen meer tegen hem beschermen en heeft ‘zij’ het recht in de vrouwengevangenis te worden geplaatst.
De minister schuift de privacy en veiligheid én het recht op een eerlijke competitie voor vrouwen aan de kant. Op onzorgvuldige wijze komt een nieuwe wet tot stand. De minister vergeet zijn verplichting om de fundamentele rechten van ruim 50 procent van de bevolking in ogenschouw te nemen voor wetten worden ingevoerd, alleen maar omdat hij tegemoet wil komen aan de wensen van minder dan 1 procent van de bevolking. Deze wet moet worden tegengehouden.
