Weer een wet die niet gaat deugen
Haarscherp laat Sheila Sitalsing in de Volkskrant zien hoe verschillende lagen in het politieke systeem keer op keer wetten bedenken en optuigen met talloze onuitvoerbare details en deze daarna zelfvoldaan goedkeuren, terwijl waarschuwingen van (juridische) experts in de wind worden geslagen. Haar hele betoog kan ik één op één overnemen als straks de eerste scherven en scheuren zichtbaar worden van de uitwerking van de nieuwe wet op de zelfidentificatie van geslacht, ook wel de transgenderwet genoemd. ‘We zien het mechanisme van die wet straks in volle glorie in werking’.
We zullen zien dat vrouwen die weigeren om mensen met een mannenlichaam toe te laten in vrouwentoiletten, kleedruimtes en andere ruimtes en groepen waar de veiligheid en privacy van vrouwen gewaarborgd dient te worden aangeklaagd worden wegens haat en discriminatie. Zij moeten aan de rechter uitleggen wat in hun ogen een vrouw is. ‘Heel gek, geen idéé hoe dat zo gekomen is’.
We zullen zien dat vrouwelijke sporters hun kansen op medailles zien verdampen ten gunste van mannen die zich als vrouw identificeren (transvrouwen). ‘Hier hebben we een complexe zaak te pakken die we zorgvuldig moeten bezien. Er komen onderzoeken en hersteloperaties. De tegenzin om het echt serieus te nemen kun je van de grond scheppen’.
We zullen het zien in de statistieken waarin steeds vaker vrouwen voorkomen die ernstige zedenmisdrijven plegen. Hé, dat zijn eigenlijk mannen die zich als vrouw identificeren. ‘Eerst bestaat het niet, dan kan het niet langer worden ontkend, en komen de bewijzen. De bal ligt er zomaar, maar het was nooit zo bedoeld’.
We zullen zien dat talloze jonge meisjes zich blijken te hebben vergist, omdat ze zich hebben laten meesleuren in de loze beloftes van de transgenderideologie. Lichamen blijken onherstelbaar beschadigd. ‘O jee’.
‘Alsof we steeds door natuurrampen worden bezocht. Alsof hier niet een kluwen verantwoordelijken systemen heeft gecreëerd, wetten heeft aangenomen, de orde der dingen heeft bepaald. Alsof ze niet bij volle bewustzijn de ene politieke keuze na de andere hebben gemaakt, waarschuwingen hebben genegeerd, hun werk niet goed hebben gedaan, ‘nou en, dat zien we dan wel’ hebben gezegd, krankzinnige risico’s hebben genomen, de scherven hebben laten liggen, reparatie hebben getraineerd. Handelingen hebben nagelaten, want ook niets doen is een keuze.’
Niets doen betekent dat de wet wordt aangenomen. En dat met dit mechanisme in volle glorie de rechten van vrouwen met voeten worden getreden is ook een keuze. O jee, nooit zo bedoeld, maar wel héél gek…
Sappho
NB: Alle teksten tussen aanhalingstekens: Sitalsing, 20 april 2022
