Wat is cancel culture
Cancel culture is het fenomeen dat iemand een platform wordt onthouden om zijn mening te uiten en zich niet met medestanders mag organiseren omdat degenen die bepalen wie er mag spreken of publiceren die mening bijvoorbeeld eng, fobisch of racistisch vinden. De mening wordt daarom weggezet als gevaarlijk of kwetsend voor een minderheid.
Universiteiten en zaalhouders worden bedreigd als er bepaalde sprekers komen, sociale mediaplatforms als Twitter en Facebook wordt opgeroepen om mensen te bannen. Met name tegen vrouwen wordt er ook nog met veel, vooral seksueel, geweld gedreigd op deze sociale media, met name als ze vraagtekens zetten bij de transgenderideologie.
J.K. Rowling
Hier zie je een kleine greep uit dergelijke tweets, gericht aan JK Rowling. JK Rowling had in een essay genuanceerd uiteen gezet waarom ze gelooft dat onderscheid maken op basis van biologische sekse van belang is in uiteenlopende situaties. Ze beschreef hoe haar eigen ervaring met huiselijk geweld haar angstig en altijd op haar hoede voor onbekende mannen heeft gemaakt. Verder maakte zij in een tweet een grapje over de woorden “people who menstruate” in een artikel over vrouwen In Afrika.
Open brief tegen cancel culture
Naar aanleiding van onder andere deze ophef verscheen er in Harper’s Magazine een open brief om te protesteren tegen deze cultuur van buitengewone druk zetten op werkgevers en publiek, die de doodsteek zijn voor het vrije debat, en deze werd ondertekend door veel journalisten, schrijvers en academici. Het kan zo ver gaan dat een like onder een tweet al leidt tot verkettering of zelfs ontslag.
Gewelddadig
Dit lokte weer tegenreacties uit. Dergelijke backlash zou gewoon binnen de regels van het vrije debat vallen en als je vreselijke dingen zegt, verdien je het ook om ‘weerwoord’ te krijgen. Met het uiten van bepaalde meningen kun je mensen dusdanig kwetsen dat er sprake is van ernstig lijden (soms zelfs resulterend in zelfmoord), wat het uitspreken van dergelijke meningen al tot een gewelddadige actie maakt. Volgens deze redenatie is het gerechtvaardigd om te reageren met andere vormen van geweld en deze mensen te ‘cancellen’.
Daarnaast werd erop gewezen dat de ondertekenaars van de open brief helemaal niet gecanceld zijn. Hoewel dat waar is, was de actie natuurlijk niet uit puur eigenbelang. De ondertekenaars vreesden niet per se voor zichzelf, maar juist voor anderen die nog carrière moeten maken of niet onafhankelijk zijn en zich daardoor niet meer uit durven spreken uit angst hun werk te verliezen.
Ophef
In dit artikel wordt alle ophef besproken. Een van de wrangste reacties was van een ’trans-geïdentificeerde’ man die zijn werkgever een e-mail stuurde met de mededeling dat hij zich niet meer veilig voelde op het werk omdat een collega de brief ondertekend had. Oh ja, die collega hoefde echt niet ontslagen te worden, maar toch… Die open Harper’s brief ging overigens helemaal niet over ’transgender’ personen, maar J.K. Rowling was inmiddels totaal persona non grata verklaard, zodat haar handtekening onder deze brief onmiddellijk alle andere ondertekenaars besmette met ‘transfobie’.
Verdraaid
Maar het erge is dat het vaak niet eens gaat om wat iemand gezegd heeft. Woorden worden verdraaid en op grond daarvan gaat de meute los, zonder dat er nog kans is op weerwoord of nuance. Toen Rowling in haar laatste detective roman in een bijzin schreef over een seriemoordenaar die een pruik had opgezet en een vrouwenjasje aan had getrokken, was dat genoeg om de hashtag #RIPJKRowling de wereld in te sturen en op bijvoorbeeld sites van boekenverkopers negatieve recensies achter te laten. Dit was voordat het boek uitgekomen was, maar in een boekrecensie stond dat het over een seriemoordenaar in travestie ging en dat ze dus een hardnekkige transfoob was. In werkelijkheid was het één bijzin!
Universiteiten en vrije meningsuiting
Universiteiten horen een plek te zijn waar alle ideeën onderzocht en ondervraagd worden. Maar uit de Verenigde Staten waait meer en meer het idee over dat ze een zogenaamde safe space – een veilige plek vrij van enig conflict en meningsverschil – moeten zijn voor studenten. Gecombineerd met een begrip als “micro aggression’, waarin gevoelens en subjectiviteit de boventoon voeren, wordt de ruimte voor vrije discussie enorm ingeperkt. In het Nederlands kennen we het spreekwoord “wie een hond wil slaan, vindt licht een stok”. Door de gemaakte stampij krijgt iemand dan het stempel ‘controversieel’, zodat ongeacht de feiten iemand al in een verdomhoekje wordt gezet.
Druk van transactivisten
In dit artikel over King’s College in London waarschuwen de schrijvers voor het gevaar van deze cancel culture voor de academische waarden en het academische niveau. Een ander voorbeeld is Selina Todd, een gerespecteerde en feministische professor die gespecialiseerd is in de geschiedenis van vrouwen uit de arbeidersklasse. Eerder werd haar uitnodiging om te spreken op het Oxford International Women’s Festival in getrokken onder druk van transgenderactivisten. Bij haar colleges werden beveiligers ingezet vanwege het grote aantal bedreigingen. Je kunt inderdaad stellen dat ze niet gecanceld is, maar ook hier geldt weer, schrikt haar voorbeeld niet mensen met minder zekerheid af zodat ze hun mond houden?
In Nederland
Ook in Nederland werd een brief opgesteld tegen deze boycot cultuur. In dit artikel beschrijft een van de opstellers hoe bang sommige mensen waren om met ‘foute’ mensen geassocieerd te worden, al zijn ze het best met ze eens.
Haro Kraak reageerde hier op met een opiniestuk in de Volkskrant Volgens hem valt het allemaal wel mee en doen beide kanten er gretig aan mee. Toch geeft hij enkele voorbeelden waarbij mensen vooral uit de gratie vielen bij hun ‘eigen kant’. Hij geeft het voorbeeld van de ondergang van nachtclub De School in Amsterdam. De club had zich niet uitgesproken over BlackLivesMatter en wat ze ook gedaan hadden aan inclusivieit tot dan toe maakte niets meer uit.
Raisa Blommestijn schrijft verder hoe deze cultuur tezamen met een extreem ver doorgevoerd diversiteitsbeleid wel de academische waarden uitholt.
Vrouwenrechten, Transgenders en censuur
Toen de voorzitster van Voorzij in een opiniestuk vraagtekens zette bij de wet op zelf-identificatie voor geslachtsregistratie (als een man zegt dat hij een vrouw is, hoeft hij niet langs een dokter of psycholoog, maar kan dat zelf regelen op het gemeentehuis) en dat vervolgens op de radio mocht toelichten, kreeg ze te maken met bedreigingen en slechte recensies van haar bedrijf (van mensen die daar dus nooit geweest zijn). Ook werd ze in het radioprogramma alleen tegen over twéé tegenstanders gezet en bedreigd met een rechtszaak.
Man is nu vrouw
Allerlei ‘feministische’ organisaties wisten niet hoe snel ze moesten verklaren dat iedereen die zich identificeert als vrouw ook een vrouw is en dat ze daar ook voor op komen omdat ze inclusief willen zijn. Er is geen dialoog meer mogelijk, want ‘niet inclusief’ is ongeveer het ergste wat iemand kan zijn (gek genoeg zijn er transgender-organisaties die exclusief voor transgenders zijn).
Partijen als PvdA, GroenLinks en D’66 weigeren met Voorzij in discussie te gaan over de impact van zelfidentificatie-wetgeving op vrouwen, met de dooddoener “transvrouwen zijn vrouwen en heel kwetsbaar” wordt elke discussie af gehouden. Nieuwsmedia vinden het ook eenvoudiger om maar te zwijgen.
Stem op een …huh?
Recentelijk werden een paar vrouwen die vragen stelden bij de Facebook pagina van de organisatie “Stem op een vrouw” geblokkeerd, want ‘transvrouwen zijn vrouwen’ . De vragen betroffen de wet op de zelfidentificatie en gender. Want zoals de tweede golf feministen beschreven is gender voor vrouwen toch meer een sociale dwangbuis (bv altijd vriendelijk moeten zijn, niet haantje de voorste mogen zijn en te horen krijgen dat je minder slim en minder waard bent omdat je biologische geslacht vrouw is) dan een aangeboren persoonlijkheidskenmerk of een voorliefde voor hoge hakken. En dat vrouwen, juist door deze aannames over vrouwen, deze dwangbuis, nog steeds achterstanden hebben in onder andere de politiek, en dat dat de reden is om op een vrouw te stemmen, vooral ook vanwege zaken die aan het vrouw-zijn gerelateerd zijn, zoals bijvoorbeeld zwangerschapsverlof.
Maar kennelijk ziet “stem op een vrouw” dat anders. Ze denken dat genderidentificatie de vrouw maakt. Je vraagt je af waarom Aletta Jacobs en Wilhelmina Drucker zo moeilijk deden, hadden ze zich niet gewoon als mannen kunnen verkleden om te kunnen stemmen? Als Aletta zo graag arts wou worden, wat toen een mannenvak was, was ze dan gewoon eigenlijk een man? Totale onzin natuurlijk. En hoe zit het met de loonkloof en het glazen plafond? Kun je, als je uit de onderdrukkende klasse komt, je jezelf in de onderdrukte identificeren? En zo’n man die zich als vrouw identificeert, is hij ook op dezelfde manier opgevoed met die seksistische gendertyperingen die vrouwen kunnen hinderen? Of krijgt hij die op het ogenblik dat hij verklaart dat hij een vrouw is?
Hier lees je over wat “stem op een vrouw” schreef en een weerwoord.
Onder de radar
Het is opvallend dat juist berichten waarover geschreven werd over de nieuwe zelf-id wet snel verdwijnen. Als je toch gelooft dat deze wet heel goed is omdat transgenders (en alle andere mensen) eenvoudig van geslacht kunnen veranderen dan steek je dat toch niet onder stoelen of banken? Als je goede argumenten hebt ga je de discussie toch aan in plaats van te vertellen dat mensen zich zelf moeten heropvoeden en de juiste taal moeten gebruiken?
Dit vermijdend gedrag is griezelig, want ergens lijkt het of deze zgn inclusieve feministen wel weten dat het wringt en weten dat er totaal geen draagvlak is voor het afschaffen van de biologisch realiteit van het vrouw-zijn in de wet. Vraag aan mensen die je kent of ze van deze wet gehoord hebben en wat ze er van vinden dat bijvoorbeeld binnenkort een mannelijke zedendelinquent eenvoudig vrouw kan worden. Of dat mannen kunnen gaan uitblinken in vrouwensport, met de wet aan hun kant. Ze denken waarschijnlijk dat je gek bent en spoken ziet. Of ze denken dat het alleen over transseksuelen gaat, die operaties hebben ondergaan aan hun geslachtsdelen en hormonen gebruiken.
De transgenderlobby is gebaat bij dit onder de radar opereren, zodat mensen, ook ouders, ineens voor een voldongen feit lijken te staan, zoals bijvoorbeeld in Ierland gebeurd is.
Sekse discriminatie en de wet
De wetten tegen discriminatie op grond van geslacht, die er vooral waren om discriminatie tegen vrouwen tegen te gaan en waarin een uitzondering gemaakt was om vrouwen te beschermen, kunnen dan gebruikt worden tegen vrouwen, omdat mannen voor de wet vrouw kunnen zijn en niet op hun geslacht gediscrimineerd mogen worden! Banaal gezegd, als iemand met een piemel geregistreerd staat als vrouw, is hij voor de wet een vrouw en deze persoon weigeren in een vrouwenkleedkamer of -gevangenis is discriminatie op grond van …?… geslacht! En als dat in de wet verankerd is, is het lastig om er onder uit te komen.
Genderrollen?
Vooral vrouwen worden genadeloos afgestraft als ze opkomen voor hun mening en zeggen dat mensen niet echt van geslacht kunnen veranderen. De mannen die nu hard roepen dat ze vrouw zijn, lijken het vanzelfsprekend te vinden dat iedereen, maar vooral vrouwen daar in mee gaan, hun mond erover houden en hun seksespecifieke rechten en taal opgeven. Discussies mogen niet gehouden worden. Mannelijk privilege?
Het is triest dat ‘vrouwenorganisaties’ er zo bereidwillig aan mee werken. Het zal de opvoeding van die vrouwen zijn: altijd vriendelijk zijn, mannen niet te hard tegenspreken en de problemen van andere mensen boven die van je zelf stellen.
T.
Enkele ‘gecancelde’ mensen:
Meghan Murphy (Canada). Geband van Twitter omdat ze “it’s him” in een tweet te zetten over een trans geïdentificeerde man die wax-salons voor vrouwen aanklaagde die hem niet wilden/konden helpen. Ook worden bijeenkomsten waar zij zal spreken bedreigd. Haar website is hier.
Posie Parker/Kellie-Jay Minshull (UK) Geband van Twitter. Ze kreeg politie aan de deur omdat ze de ‘geslachtsveranderende’ operatie van een zestienjarige jongen als castratie had omschreven. Haar billboards met de woordenboek-definitie van “Woman: Adult human female” en die met “I-heart-JKRowling” werden snel verwijderd. Recentelijk werd een demonstratie van haar en enkele vrouwen die volledig volgens de Covid regels handelden opgebroken omdat vrouwen-rechten niet politiek zouden zijn. Ze heeft zich laten arresteren. Haar website is Standing for women.
Graham Linehan(UK) geband van Twitter. Onder “The Disappeared” vind je op zijn website interviews met vrouwen die van twitter verbannen zijn en waarom. Hier een lijst van twitterbans
Harry Miller (UK) kreeg met de politie te maken vanwege een (niet strafbare) limerick. Hij werd gesommeerd ‘to check his thinking’.
Benji (Canada) Geband van Twitter. Ze is een lesbienne die een tijdje dacht dat ze trans was.
Selina Todd (UK) Deze wetenschapster wordt bedreigd bij haar werk en gecanceld.
Gillian Philips (UK),schrijfster, verloor haar baan vanwege haar support in een tweet voor JK Rowling.
Jenny Lindsay (Scotland) Deze dichter verloor werk en werd bedreigd.
Amanda Craig (UK). Deze schrijfster werd verzocht op te stappen als jurylid bij een tijdschrift voor schrijfsters, omdat ze een open brief had ondertekend om JK Rowling te steunen (vanwege alle haat die deze over zich heen had gekregen).
Sasha White(USA) is een literair agent in New York. Ze werd ontslagen voor tweets waarin ze JK Rowling’s mening dat biologische sekse van belang is onderschreef. In dit artikel wordt beschreven hoe er echt een meute achter haar aan kwam, wat tot haar ontslag leidde.
……….
UPDATE in middels is de voorzitster van Voorzij ook geband van twitter