Verdovende voornaamwoorden
Rohypnol is een slaapmiddel maar ook een drug. Het staat bekend als “date rape drug”, door het stiekem in het drankje van een date te doen, wordt het slachtoffer slaperig en laat makkelijk van alles met zich doen, zonder zich te kunnen verzetten. Bovendien herinnert het slachtoffer zich niet of niet duidelijk wat er gebeurd is.
Het is een prikkelend artikel, we plaatsen de vertaling hieronder en zijn benieuwd naar je mening.
Het origineel vind je door op de titel hieronder te klikken)
4 juni 2019
Dit is een provocerend artikel dat het psychologische effect van het gebruik van voornaamwoorden (pronomen) onderzoekt. Aanvankelijk werd het artikel gepost op Mumsnet, waarop de schrijver een ban van 7 dagen kreeg en het artikel werd verwijderd. Vervolgens werd het op Medium geplaatst, maar ook daar werd het van verwijderd.
Het is belangrijk dat we vrije toegang hebben tot verschillende ideeën en meningen en we hebben het recht om op basis daarvan onze eigen conclusies te kunnen trekken; ook aangaande onderwerpen zoals deze.
We zijn dan ook blij dat we dit artikel kunnen plaatsen als een gastbijdrage, waarvoor wij de vriendelijke permissie kregen van de auteur.
Pronouns are rohypnol – door Barra Kerr
Er is een discussie gaande rond het gebruik van voornaamwoorden, of, in het Engels, pronouns. Het gaat over persoonlijke voornaamwoorden zoals hij, zij, mij, hem, haar, hun, jullie et cetera. Woorden die verwijzen naar personen. Voornamelijk over de ‘preferred pronouns ’, voorkeurs voornaamwoorden. Dat zijn de voornaamwoorden waarmee iemand door anderen wil worden aangeduid wanneer die anderen over hem of haar spreken.
‘Zo wil ik dat je over mij praat’.
Meestal bedoelt degene die van anderen vraagt of eist om bepaalde voornaamwoorden te gebruiken wanneer zij over hem of haar spreken, pronomen die de aan hen tegenovergestelde sekse toebehoren.
Een kleine moeite maar om een beetje beleefd te zijn, toch? Een hoffelijkheid.
Verschillende mensen vertelden me dat ze er geen problemen mee hebben om iemand aan te spreken met de door diegene gewenste voornaamwoorden, als een vorm van hoffelijkheid. Al vergt het wat geestelijke inspanning om de ene sekse waar te nemen, maar consistent de voornaamwoorden van de andere sekse te moeten gebruiken. Het is een persoonlijke keuze en ik respecteer het als sommige mensen die keuze maken.
Ik heb ook vaak horen zeggen dat iemand die hier niet in meegaat onaangenaam, gemeen, vijandig en onplezierig is (vaak geadresseerd aan een vrouw).
‘Misgendering’ is haatpraat. Zeggen ze.
Maar ik weiger het om vrouwelijke voornaamwoorden te gebruiken voor welke man dan ook. Omdat voornaamwoorden als rohypnol zijn.
Een van de grootste obstakels bij het een halt toeroepen aan de stormloop op de schending van vrouwenrechten, is het opbrengen van ‘hoffelijkheid’ en begrip voor het gebruik van voornaamwoorden en namen die iemand voor zichzelf gekozen heeft. Mensen onderschatten de psychologische impact van deze meegaandheid op henzelf en anderen schromelijk.
Voornaamwoorden zijn als rohypnol voor de verdedigingsmechanismen van je hersenen.
Je betwijfelt deze absurde claim die ik net maakte, natuurlijk. Jij hebt de geestkracht om niet beïnvloed te raken door dergelijke triviale zaken en ik heb het bij het verkeerde eind. Ik begrijp het. Maar houd je vast.
En doe dit kleine experiment.
1 Wat het je kost als je voorkeurs voornaamwoorden gebruikt
Heb je wel eens gehoord van de Stroop Test?
Het is een welbekend psychologisch ‘benoem-de-kleur’ trucje. Een snel en simpel experiment waarbij je de kleur moet noemen van de woorden die voor je ogen op een scherm of blad geschreven staan. Heel eenvoudig. Behalve dan dat de snelheid en nauwkeurigheid van je antwoorden enorm beïnvloed worden door iedere tegenstrijdigeheid tussen de kleur die je ziet en de de kleur die het woord beschrijft.
Als je van grappige interactieve testjes houdt, kan je het HIER proberen. Het kost je minder dan een minuut. Vergelijk het verschil in tijd tussen deel één en deel twee van het experiment.
Je zult zien dat je elke keer opnieuw de tegenstrijdige informatie die je hersenen moeten verwerken, bewust moet bevechten. Het verwart, vertraagt, frustreert en vermoeit je.
Het dwingen van onze hersenen om te negeren wat onze ogen waarnemen – om een conflict tussen wat we enerzijds zien waarvan we weten dat het waar is en wat er anderzijds van ons verwacht wordt; dat we zéggen wat we zien, heeft een effect op ons.
Het GEBRUIK van voorkeurs voornaamwoorden werkt hetzelfde. Het verandert je aandacht, je verwerkingssnelheid, je automatische reacties. Het kan je angstig maken. Je besteedt minder aandacht aan wat je wilt zeggen, en meer aan wat men verwacht dat je zegt. Het vertraagt en verwart je, maakt dat je minder goed kan reageren. Dat is niet iets goeds.
2 Wat het je kost als je voorkeurs pronomen van anderen HOORT of LEEST
Probeer het volgende experiment. Hervertaal een week lang alle transgender artikelen en commentaren die je kunt vinden terug naar hun op sekse gebaseerde voornaamwoorden, zelfstandig naamwoorden en oorspronkelijke namen. Herschrijf ze tot ze de naakte waarheid onthullen en lees ze nogmaals. Als je deze oefening in je gedachten doet, maakt het op zich al duidelijk wat ik bedoel, maar het is nog beter om het op een scherm te redigeren.
Zet vrouwelijke voornaamwoorden om naar mannelijk, gebruik achternamen in plaats van voornamen en maak van termen als ‘transvrouw’ gewoon weer ‘man’.
Nog beter, als je de originele naam van iemand kent, gebruik die dan, zoals David, Rik, Anton of Jonathan.
Een roos geurt net zo zoet als het een andere naam heeft, toch? Het zou niet uit moeten maken. Niemand anders raakt gekwetst door dit persoonlijke experiment. Het is een geheim dat volledig tussen jou en je eigen veerkrachtige geest blijft.
(Probeer ondertussen nergens ‘geband’ te worden)
Lees vervolgens je vertaalde versie nogmaals.
Als deze kleine daden van het gebruik van voornaamwoorden van voorkeur werkelijk betekenisloze concessies zijn, (Hoewel, zie hierboven, het feit dat je ervoor geband kan worden weerlegt toch wel het bewijs dat het niet belangrijk is) die je uit hoffelijkheid doet zonder dat het jou of andere vrouwen iets kost, dan zal deze privé oefening niets veranderen, niets kosten en voor niemand iets uitmaken. Je gaat verder en denkt, jaah, dacht ik al, drukte om niets.
Voorbeeld: stukje uit een artikel, gecorrigeerd voor de voornaamwoorden van een manlijke dader
Eind januari werd hij veroordeeld door de rechtbank van Kirkcaldy Sheriff tot drie jaar dienstverlening.
Eind februari vorig jaar, filmde hij boven over de afscheidingswand van het toilet een meisje in het hokje naast zich en een maand later duwde hij een ander meisje terug een wc hokje in, greep in haar gezicht en zei dat ze haar broek uit moest doen.
Uiteindelijk, zou het niets ‘moeten’ veranderen, toch, als je eenvoudigweg de voornaamwoorden en namen verandert? Je weet al precies wat het geslacht is van het onderwerp waar je over aan het lezen bent. Voornaamwoorden (pronomen), mannelijk of vrouwelijk, geven geen extra informatie.
Hoe zouden ze je beleving ook maar iets kunnen veranderen of je beïnvloeden als je al de feiten al weet? Ze zijn vrij zinloos, de makkelijkste concessie die je kunt maken. Hoeven we geen aandacht aan te besteden, hebben geen gevolgen. Ja toch?
Verstandelijk gezien zou je immuun moeten zijn voor de effecten van zulke linguïstische travestie. Pronomen doen er niet toe, dus die geef je gemakkelijk op want ze hebben geen macht om invloed op je te hebben, omdat je toch al alles helder ziet. Ja?
[En je mag het best opbiechten hier, het is in orde. Je mag al denken dat de minderheid van de vrouwen die weigeren zich te schikken naar de pronomen vreemde stumperds zijn, die niet strategisch kunnen denken, niet weten wanneer ze iets achter zich moeten laten en waarschijnlijk extremisten zijn. Ze bewijzen zichzelf geen dienst, en schaden zelfs hun eigen zaak. Onredelijk zijn ze.]
Maar probeer het experiment maar eens. Vertaal voornaamwoorden en verwijzingen terug naar mannelijk. Zet de ‘deadnames’ er in of gebruik voornamen. (Niemand komt er achter, behalve jezelf). Lees het nog eens. En wees eerlijk.
Voel je je anders, als je het zo leest?
Reageer je anders?
Ben je bezorgd
Ben je bozer?
Ben je banger?
Speelt je een gevoel van onrecht op?
Op welk niveau zit je natuurlijk afweer nu?
Je kunt ontdekken, dat je instinctief, ondanks jezelf, een andere reactie hebt op wat je onder ogen hebt.
Zelfde verhaal, zelfde acteurs, zelfde kennis.
Verschillende voornaamwoorden, verschillende reactie.
Pronomen zijn als Rohypnol
Ze sussen je afweer af in slaap. Ze veranderen je remmingen. Daar zijn ze voor gemaakt. Je hebt je hele leven de ervaring dat je op moet passen bij “hem” en kunt ontspannen bij “haar”. En terecht.
Deze instinctieve reactie houdt je veilig. Je doet het niet eens bewust. Het is alsof je nekharen recht op gaan staan. Je onderbewuste helpt je mee om niet opgegeten te worden door die sabeltandtijger die je ogen nog niet eens opgemerkt hadden.
Oscar bedoelde waarschijnlijk niet de instinctieve vrouwelijke reactie die zijn woorden uit lokten.
Voornaamwoorden die niet kloppen zorgen ook dat je hersens veel harder moeten werken, niet alleen wanneer je ze gebruikt, maar ook wanneer je ze als informatie aangeboden krijgt. Je bent voortdurend aan het werk om dat verhaal in je hoofd kloppend te houden. Mannelijk of vrouwelijk? Welke was het ook al weer? Concentreer je beter. Negeer je instincten, negeer je reactie.
En dat is dan alleen jij. Jij bent je al bewust van alle duidelijke informatie, al op je hoede, je weet hoe de zaken staan, je werkt er hard aan.
En nog steeds raken niet passende pronomen, zelfstandig naamwoorden en namen je emotioneel en instinctief. Al doe je nog zo hard je best om immuun te zijn. Je bent niet immuun tegen dit effect. Je kunt de juiste sekse van mannelijke personen perfect weten en toch zal je nog steeds anders reageren als iemand ze zij noemt in plaats van hij.
Dus wat zou het dan niet betekenen voor iedereen die zich er nog niet van bewust is, die nog niet helemaal begrijpt wat er aan de hand is?
Voornaamwoorden zijn Rohypnol
Ze veranderen onze waarneming, breken onze verdediging af, zorgen dat we anders reageren op de werkelijkheid die voor ons ligt.
Dat is de bedoeling. Ze verdoven ons.
Ze verwarren ons. Ze verwijderen de maatregelen die ons instinctief veilig houden.
Ze werken.
Als je dit experiment doet, kun je nog steeds beslissen om vrouwelijke pronomen voor mannen te accepteren of te gebruiken, misschien een beetje wijzer, maar op de hoogte van de invloed op jou en op anderen. Dat is jouw keuze. Je begrijpt tenminste nu dat je je natuurlijke reactie vrijwillig zou kunnen onderdrukken. Je ogen zijn verder geopend.
Misschien ga je door met de voornaamwoorden van ‘voorkeur’ en namen in je hoofd terug te vertalen naar de werkelijkheid, elke keer, net als ik doe. We zorgen dat we de realiteit van de situatie die we zien zo goed mogelijk begrijpen. Het wordt gemakkelijker door oefening. Ik ga niet morrelen aan mijn instincten.
Misschien haal je je schouders op. Je kan met dit kleine fenomeen wel leven. Of het werkte niet voor jou, je ziet het niet.
Maar alsjeblieft. Veroordeel ons, die weigeren toe te geven, die weigeren om ons te schikken naar de voorkeurs pronomen, niet te hard. Er zijn goede redenen waarom we dat doen, voor ons zelf en voor anderen.
Pronouns are rohypnol.
Ik wil alert zijn. Ik wil dat anderen alert zijn. Ik wil dat mensen het echte plaatje zien en ik wil die instinctieve reacties die we voelen als er iets mis is, niet kwijt, of dat ze afgestompt of minder scherp worden, door deze goedkope maar effectieve psychologische truc. Ik voel dat ik mezelf dit verschuldigd ben en dat ik het zeker verschuldigd ben naar andere vrouwen.
En bovenal, ik ben dit verschuldigd aan meisjes. Ik wil ook maar niet het kleinste rolletje spelen om hen zo te kneden zodat ze geen acht meer slaan op hun natuurlijke, zelfbeschermings-instincten. Deze instincten zijn er niet voor niets. Ze zijn er om ze veilig te houden. Ze hebben deze instincten ongeschonden en scherp nodig.
En dat is waarom ik geen voorkeurs voornaamwoorden gebruik.
Iemand Rohypnol laten gebruiken is geen beleefdheid.
Door Barra Kerr.
