Transgenderisme – Als wetenschap ideologie wordt

– Artikel van onze zuiderburen –

Tot voor kort waren veel mensen niet vertrouwd met het begrip ‘transgender’ maar de laatste
jaren is daar verandering in gekomen en is dit alom zichtbaar geworden.

Zo ook ziet men jaar na jaar het aantal mensen die zich aanmelden in het centrum voor Seksuologie en Gender van het UZ Gent fors toenemen. In de eerste negen maanden van 2021 hadden er zich reeds 694 mensen als transpersoon aangemeld, Wat ook al meer was dan in heel 2020 dat al een recordjaar was.
Opvallend is dat de grootste toename zich situeert bij adolescenten en jong volwassenen, in
hoofdzaak van het vrouwelijk geslacht, waar het voorheen quasi uitsluitend mannen van
middelbare leeftijd waren.

Normalisering
Bij het zich aandienen van zo’n grote en plotse verandering roept dit normaal verbazing en bezorgdheid op. Maar hier worden we al vlug gerustgesteld dat deze coming-out een logisch gevolg is vanuit de toenemende zorg en acceptatie voor transpersonen in de maatschappij.
Wat hier gezegd wordt is dat onze maatschappij verdraagzamer is geworden en dat transpersonen
nu de vrijheid voelen om uit de kast te komen.

Niemand kan ontkennen dat er een groeiende gevoeligheid is ontstaan voor alle vormen van discriminatie. Emancipatie bewegingen die streden om gelijke rechten voor vrouwen en holebi’s, maar ook recente bewegingen als Black Lives Maters en MeToo hebben hierin een cruciale rol gespeeld.
Opmerkelijk is dat deze trend zich verder heef doorgezet in een debat dat zich niet beperkte tot
vrouwen- of homorechten op basis van het biologisch geslacht; maar ook tot gender, een spectrum
van seksuele identiteit gebaseerd op een gevoel. Een gevoel dat niet in twijfel mag worden
getrokken, daar alleen jij kan weten wie je bent.

Zo werd J.K. Rowling het voorwerp van laster. Ze werd beschuldigd van transfobie na de uitspraak: ‘mensen die menstrueren, … vroeger was daar een woord voor …’, om te duiden dat transvrouwen geen vrouwen zijn.

Stand van zaken
Inmiddels hebben holebi’s verenigingen het letterwoord LGB uitgebreid met een resem nieuwe
letters. Op documenten waar we ons geslacht moeten vermelden, hebben we nu naast de keuze
voor M of V ook de mogelijkheid X. Maar omdat dit onvoldoende beantwoordt aan alle mogelijke
gender identiteiten zal binnenkort de geslachtsvermelding op onze identiteitskaart gewoon
verdwijnen.

Deze nieuwe maatschappelijke normen zijn niet onbeantwoord gebleven in de geesteswetenschap,
maar hebben grote consequenties gehad in de psychiatrische classificaties. Vijftig jaar geleden
sprak men over een transseksist als een psycho-neurotische gestoordheid en de behandeling
bestond uit reparatieve psychotherapie.
Diagnoses gerelateerd aan genderidentiteit verschenen voor het eerst in 1980 in het DSM-III (Diagnostc and Statstcal Manual of Mental Disorders) onder het hoofdstuk ‘psychoseksuele stoornissen’.
In de bijna alle hierop volgende versies veranderen de diagnoses van naam en werden ondergebracht in een ander hoofdstuk. De drijvende kracht was het verminderen van discriminatie en stigmatisering. Zo werd de diagnose ‘Genderidentiteitsstoring’ uit het DSM-IV, ‘Genderdysforie’ in het DSM-5.

Deze depathologiserende trend bleef zich doorzeten. In 2019 bij het verschijnen van het ICD-11 (Internatonal Classifcaton of Diseases) werd de classificatie ‘Transseksualiteit’ vervangen door ‘Genderincongruentie’, en verplaatst van de sectie ‘mentale stoornissen’ naar het hoofdstuk ‘condities gerelateerd aan de seksuele gezondheid’. Dit impliceert dat voortaan het begrip transgender wordt geschrapt als mentale stoornis en iemands zelfverklaarde genderidentiteit niet meer in vraag mag worden
gesteld. De psychotherapie is enkel nog bedoeld om transpersonen te ondersteunen tijdens hun
integratie in de maatschappij.

Maar hier komt de kat om de hoek. Hebben we met de beste bedoelingen ons geen rad voor de
ogen gedraaid? Heef dit ideologisch wegredeneren van mentale problemen nog iets met
wetenschap vandoen?
De grote toevloed van mensen die zich nu aanmelden zijn geen mannen van middelbare leeftijd, maar jonge vrouwen. Meisjes die net over de puberteit heen zijn en jong volwassenen, die om diverse redenen ‘slecht in hun vel zitten’ en een transitie als uitweg zien.
Vaak zijn het non-conforme personen die proberen te ontsnappen aan de normatieve maatschappij van stereotypen, i.p.v. hun non-conformiteit te accepteren als deel uitmakend van hun eigen sekse. Een opvallend groot aantal van hen heef een al dan niet gediagnosticeerde autisme spectrum stoornis, wat zelfs door transactivisten wordt erkend. Velen onder hen zijn homoseksueel en zien hun geaardheid als een bevestiging van een genderidentiteit.

Daarnaast zijn er externe factoren die dit verder in de hand werken, zoals enerzijds de toenemende invloed van de sociale media waarin hippe influencers die grenzen aftasten en dit als cool voorstellen en
anderzijds een medische industrie die er garen bij spint.
Ongemerkt heef de maatschappelijke hypergevoeligheid voor elke vorm van discriminatie geleid
tot een blinde vlek. Twijfel aan iemands zelfverklaarde genderidentiteit wordt als discriminerend
gezien, wat maakt dat er geen ernstig onderzoek naar onderliggende factoren gebeurt.

Lichtzinnig wordt hun bewering voor waar aangenomen wat voor hen de weg opent naar een
invasieve en onomkeerbare behandeling met operaties op gezonde lichaamsdelen en het
levenslang medicaliseren. Dit ondanks de wetenschap dat het toedienen van puberteitsblokkers en
cross-seks hormonen ernstige risico’s inhouden. Bovendien is er geen bewijs van enig voordeel op
lange termijn in termen van geestelijke gezondheid of suïcidaliteit.

Gevolg
Inmiddels is er een snel groeiende groep van mensen met spijt, de zogenaamde detransitioners en desisters, welke een schaduw werpen op het positieve verhaal van de gelukkige transpersonen, zoals de
media ons laat zien. Een blik op Reddit/detrans laat ons inkijken in hun ontgoocheling, hun verdriet
en wanhoop. In alle Westerse landen schieten groepen van verontwaardigde ouders als
paddenstoelen uit de grond. Zij kennen hun kinderen beter dan wie ook en weten dat een transitie
niet het middel is voor hun problemen.

Goede bedoelingen kunnen catastrofale gevolgen hebben. Door de mentale problemen van deze
mensen te ontkennen en transseksualiteit als een natuurlijke variatie te beschouwen, wordt hen
de noodzakelijke zorg ontnomen in hun zoektocht naar zelfaanvaarding, en maken we van hen
levenslange patiënten.

Als we dit geen halt weten toe te roepen, dan zou dit wel eens het psycho-medisch schandaal van de eeuw kunnen worden.

Jan Cor
Cry for Recogniton
www.cryforrecogniton.be
info@cryforrecogniton.be

Bronnen
1. Recordaantal trans personen meldt zich aan bij UZ Gent – De Zondag 10 oktober 2021
2. Genderdiversiteit: van psychopathologie tot natuurlijke variatie – De Jonge Psychiater
3. Largest study to date confirms overlap between autism and gender diversity – Spectrum 14
September 2020
4. Correction of a Key Study: No Evidence of “Gender-Affirming” Surgeries Improving Mental
Health – SEGM 30 August 2020
5. Suicide by Adolescents Referred to the World’s Largest Pediatric Gender Clinic – SEGM 19
january 2022