Een brief aan de vrouw die mij een TERF noemde

We vonden deze brief op FAIRPLAY FOR WOMEN en via hen vroegen wij toestemming om deze brief te vertalen en hier te delen. Een helder en krachtig betoog over de gevolgen van zelf-identificatie en de wettelijke aanpassingen hiertoe, op het recht en de veiligheid van vrouwen en meisjes.

door GAST AUTEUR

Tegen de vrouw die naar me schreeuwde dat ik een dweper ben, een terf en een haatdragende transfoob, omdat ik opkom voor de rechten van vrouwen.
Ik vraag je aan mij te denken over tien, vijftien jaar.

Denk aan mij wanneer je je eerste baby krijgt en je tijdens je zwangerschap wordt aangeduid als een barend persoon, een zwangere persoon; wanneer je je daardoor ontmenselijkt voelt en zou willen dat ze je gewoon een vrouw, een moeder zouden noemen, omdat dat is wat je bent.
Maar dat is niet toegestaan, omdat het illegaal is om te zeggen dat alleen vrouwen zwanger kunnen zijn en kunnen bevallen.

Denk aan mij wanneer je bevalt en je je kwetsbaar en bloot voelt en je een vrouw naast je wilt hebben die begrijpt wat je doormaakt. En in plaats daarvan is je verloskundige een man van 1 meter 85 met een stoppelbaard, in een jurk; en je weet dat hij geen vrouw is; maar je mag geen bezwaar maken, zelfs niet als je moet worden onderzocht en je gewoon wilt dat een vrouw dat doet. En je weet dat je niets kunt zeggen omdat dat haatdragende taal zou zijn, ook al schreeuwt heel  je lichaam NEE!

Denk aan mij wanneer je bejaarde moeder, die zwaar dementerend is, naar een verzorgingstehuis gaat en te horen krijgt dat haar verzorger, Susan, een vrouw is, omdat je had gevraagd vroeg dat ze alleen door vrouwen zou worden verzorgd. En zelfs in haar verstoorde gemoedstoestand weet ze dat Susan een man is, en jij weet dat Susan een man is; maar je kunt er geen bezwaar tegen maken. En je moeder moet accepteren dat Susan haar de benodigde intieme zorg verleent, want bezwaar maken zou haatzaaien zijn.

Denk aan mij wanneer je dochter huilend thuiskomt van school, de dochter die de afgelopen vijf jaar heeft getraind om de beste atleet in haar klas te zijn, de beste van haar school, ja zelfs in de hele regio. Ze huilt omdat Lucas in haar klas (een van de snelste jongens) heeft besloten dat hij zich voorlopig identificeert als vrouw en dus mag rennen in háár race, en ze weet dat het niet uitmaakt hoe hard ze traint, hij zal haar altijd verslaan. En ze kan nu alleen maar hopen op een zilveren medaille. Of brons, als er nóg een Lucas is.

Denk aan mij wanneer je ‘s avonds laat naar het toilet gaat, bijvoorbeeld in een bar, met niemand anders in de buurt, en een man komt binnen. Hij heeft een baard en draagt ​​een spijkerbroek en een overhemd, en de manier waarop hij naar je kijkt voelt niet goed. Je voelt je angstig, onrustig en je bent bezorgd dat hij je pijn kan doen.
Maar je kunt het hem niet voor de voeten gooien, want als je dat doet, zal hij zeggen dat hij een vrouw is en evenveel recht heeft als jij om in dit toilet te zijn; een plek waar je je vele jaren geleden misschien veilig voelde.

Denk aan mij wanneer je voor een promotie gaat, voor een bestuursfunctie op het werk welke bestemd is voor een vrouw. Je hebt er vele uren in gestoken, keihard gewerkt en je weet dat je het verdient. En de functie gaat naar Lola, die tot vorig jaar een 50-jarige man was. Lola zal nooit iets ongemakkelijks doen, zoals vrije tijd nodig hebben om baby’s te krijgen of om gezondheidsproblemen op te lossen waarmee jij, een vrouw, te maken kunt krijgen, zoals endometriose, borstkanker, Post Natale Depressie. Lola is een vrouw net als jij, en je bedrijf is blij dat ze hun quotum hebben gehaald van vrouwelijke leden in de raad.

Denk aan mij wanneer je op het nieuws leest dat de misdaadstatistieken voor vrouwen die verkrachting en moord plegen toenemen, en dat vrouwen nu veel meer verkrachtingen en moorden plegen dan toen je een tiener of een jonge vrouw was. Terwijl je weet dat deze ‘vrouwen’ mannen zijn en dat de statistieken onjuist zijn, maar dit aanvechten zou haatzaaien zijn.
Denk ook aan mij, wanneer deze vrouwelijke verkrachters worden opgesloten met kwetsbare vrouwen in vrouwen gevangenissen, van waaruit ze niet kunnen ontsnappen; omdat het haatdragende taal zou zijn wanneer je de aanwezigheid van vrouwelijke verkrachters met penissen in de gevangenis aanvecht.

Denk aan mij wanneer je zoon thuiskomt van school en zegt dat hij op school heeft geleerd dat je van geslacht kunt veranderen en dat sommige meisjes penissen en sommige jongens vagina’s hebben en dat zijn leraar dat tegen hem zei, omdat hij graag met meisjes en poppen speelt. Misschien is hij dat wel echt, een meisje in het verkeerde lichaam. En je denkt, nee, je bent gewoon mijn geweldige, unieke zoon en je bent geboren in je eigen lichaam.
Denk aan mij wanneer de leraar je een paar maanden later belt en zegt dat ze bezorgd is dat je de identiteit van je zoon niet valideert en dat het haar is opgevallen dat je nog steeds naar hem verwijst met de naam die je zo zorgvuldig voor hem koos toen hij werd geboren. Dat je hem een ​​jongen noemt, terwijl hij eigenlijk een meisje is, en dat ze geen sociale diensten wil inschakelen, maar ze is bang dat ze dat wel moet doen als je je zoon blijft misleiden en zijn echte identiteit ontkent. En je weet dat ze dat zal doen, omdat het eerder is gebeurd op een school bij jou in de buurt, en je bent bang.

En dan kijk je rond in deze dappere nieuwe wereld die je zelf hebt helpen creëren, je kijkt naar je trans- activistische vrienden, je linkse mannelijke bondgenoten, degenen waar je naast stond om ‘terf, transpfoob en onverdraagzame’ te schreeuwen, en jij nog wel het hardste, omdat je wilde laten zien wat een goede bondgenoot je was, hoe inclusief, hoe vooruitstrevend.
Waar zijn ze nu? Nou; ze zijn waar ze altijd waren. Profiterend van het patriarchaat. Genietend van de nieuwe, verbeterde versie daarvan, die je hen hebt helpen opbouwen door het verzet van de vrouwen die voor hun rechten opkwamen, neer te slaan. En dit heeft hen, je vrienden en bondgenoten, allemaal niets gekost.
Het heeft de wereld een betere, gemakkelijkere plek voor mannen gemaakt.
Het heeft jou en de zussen die met hen campagne voerden voor de schouderklopjes, álles gekost.

En ik? Ik zal zijn waar ik altijd ben geweest. Vechtend voor je rechten. Vechtend om de schade ongedaan te maken.

Ik sta achter je, zoals ik altijd heb gedaan.

door CR