Dertien redenen waarom je jouw dochter geen puberteitsremmers moet geven

Stel, je hebt een dochter die zegt dat ze liever een jongen wil zijn. Misschien zegt ze dat ze in het verkeerde lichaam is geboren. Ze heeft een oprecht gevoel van lijden omdat ze een meisje is. Mogelijk ben je daarvoor met haar naar een arts of zelfs genderkliniek gegaan; waar is gezegd dat een behandeling met puberteitsremmers het beste zal zijn. Waarom moet je je dan als moeder met hand en tand verzetten tegen het geven van puberteitsremmers aan je kind?

1. De puberteit is een normale en noodzakelijke fase waarin het lichaam, seksualiteit en het gevoelsleven van je kind tot rijping komen. Dat kan alleen op die leeftijd. Het kan niet later ingehaald worden.
2. Als je dochter eenmaal puberteitsremmers slikt, gaat haar lichaam een kunstmatige menopauze in. Dat kan niet alleen voor vervelende bijwerkingen zoals opvliegers zorgen, maar stopt ook veel van haar fysieke, emotionele en sociale ontwikkeling. Daardoor loopt haar ontwikkeling niet meer parallel met die van andere kinderen in de klas, op de sport en in de rest van haar sociale omgeving. Ze gaat achterlopen. Want haar seksualiteit ontwikkelt zich niet en het volgroeien van haar hersenen wordt beperkt, terwijl haar leeftijdsgenootjes zich wel ontwikkelen. Zo wordt ze in haar normale sociale omgeving meer en meer een buitenbeentje.
3. Puberteitsremmers zijn gevaarlijk. Ze worden gebruikt om zedendelinquenten chemisch te castreren en brengen levenslange schade toe, zie onze video over puberteitsremmers. Vooral op de ontwikkeling van het skelet zijn er negatieve gevolgen. De puberteit is juist de fase waarin de botdichtheid normaal gesproken haar maximum bereikt. 
4. Voorstanders beweren dat een kind dankzij het slikken van de remmers ’tijd wint’ om goed na te denken over transitie. Dat is echter onjuist. Als een kind eenmaal medicatie slikt, is de kans bijna 100% dat het doorgaat met transitie. Als je dochter geen medicatie krijgt, is er een kans van 85% dat ze tijdens de puberteit over haar twijfel  heen groeit.
5. Door puberteitsremmers verdwijnen de gevoelens van genderdysforie niet. Door testosteron verdwijnt het gevoel van genderdysforie niet. Door operaties verdwijnen de gevoelens van genderdysforie niet.
   Dit zijn experimentele behandelingen, waarvan de effectiviteit niet vaststaat. Er is niet niet bewezen dat medische interventies daadwerkelijk invloed hebben op het beleefde onbehagen van je dochter. 
6. Als je kind aan de puberteitsremmers begint, is het vrij zeker dat het daarna ook hormonen van de tegengestelde sekse zal gaan slikken. Over de bijwerkingen van gebruik van die medicatie door kinderen en jongeren is nog maar weinig bekend. Wat we weten van volwassenen, is verontrustend. Vrouwen die langdurig testosteron slikken, hebben een bijna vier keer verhoogd risico op hartaanvallen. 
7. Het betekent dat je met je dochter een pad inslaat, waarvan terugkeren zonder schade niet mogelijk is. De ‘gewone’ effecten van testosteron gebruik door vrouwen zijn namelijk vrij snel onomkeerbaar. Van vrouwen die testosteron spuiten, veranderen de stembanden, de stem wordt daardoor lager. Er kan een adamsappel ontstaan en kaaklijn en wenkbrauwboog veranderen. De kans op kaalheid op het hoofd vergroot en er zal baardgroei en beharing op de rest van het lichaam optreden. Deze veranderingen blijven, ook als de testosteron-inname stopt. Door testosterongebruik atrofieert de baarmoeder, zodat die operatief verwijderd moet worden. 
8. Je stemt feitelijk in met sterilisatie van je dochter. Onvruchtbaarheid is de belangrijkste bijwerking van puberteitsremmers als die worden gevolgd door – en het gebruik van mannelijke geslachtshormonen.
   Ook puberteitsremmers alleen kunnen de vruchtbaarheid belemmeren. Je laat je kind nu al beslissen dat ze nooit moeder zal worden. En jij zult dus nooit oma worden.
9. Je kind wordt een levenslange patiënt gemaakt onder het mom van ‘jezelf zijn’. Het eigen endocrien systeem raakt beschadigd, dus ook als je dochter geen testosteron meer wil gebruiken, zal ze kunstmatig oestrogeen moeten slikken om haar lichaam te laten functioneren. Terwijl je kind nu een gezond lichaam heeft en zich er alleen niet in thuis voelt. Er zijn overigens maar weinig kinderen in de (pre)puberteit die zich echt thuis voelen in hun eigen lichaam. 
10. Je krijgt waarschijnlijk te maken met dreigende uitspraken om je onder druk te zetten om mee te werken, zoals “heb je liever een levende zoon, of een dode dochter?” Wanneer een kind inderdaad dreigt met zelfmoord om iets voor elkaar te krijgen, is dat een signaal van psychische problematiek. De cijfers die worden aangehaald over zelfmoord onder jongeren met genderdysforie, zijn onjuist, dat is op meerdere plaatsen al aangetoond. Het is zelfs zo dat er meer mensen zelfmoord plegen NA de cosmetische chirurgie. Dan blijkt immers pas echt dat mensen niet van geslacht KUNNEN veranderen. Zeker bij meisjes die een neo-penis hebben laten maken en geconfronteerd zijn met de littekens en complicaties
11. De meeste meisjes die jongen willen worden, zijn lesbisch, hebben een vorm van autisme of hebben seksueel misbruik meegemaakt. Het is helder dat noch autisme, noch seksuele geaardheid veranderen door het slikken van medicatie. Ook de consequenties van seksueel misbruik verdwijnen er niet door. Acceptatie van het lesbisch zijn, leren omgaan met autisme en trauma-counselling na seksueel misbruik zijn dan de aangewezen hulpverleningstrajecten. 
12. Laat je niet misleiden door de vergelijking met de acceptatie van homoseksualiteit. Die vergelijking gaat namelijk gaat volledig mank. Een lesbienne heeft geen enkele medische interventie nodig om zichzelf te kunnen zijn. Daar komen geen operaties aan te pas. Ga je hier in mee, dan accepteer je jouw dochter niet zoals zij is. Je gaat erin mee in dat er iets aan haar niet klopt wat moet veranderen.
13. Je kind kan nu denken dat transitie echt de oplossing is voor haar problemen, maar ze is veel te jong om alle consequenties van transitie te overzien. Hoe kan een seksueel onrijp kind kind beslissen om nooit een bevredigende seksuele ervaring te hebben? Waarom laat je een meisje van 12 meebeslissen over medicatie die er waarschijnlijk toe leidt dat ze nooit van haar leven kinderen zal baren of borstvoeding geven? De hersenen van je dochter zijn pas volledig rijp als het 25e is. Jij moet voor haar op lange termijn denken. Jij moet een helder hoofd houden: jezelf accepteren, betekent jezelf als meisje accepteren. Accepteren dat je vrouw wordt. Ook je dochter kan namelijk niet ontsnappen aan haar eigen geslacht.