De vrouwenbeweging in Nederland is dood
De vrouwenbeweging in Nederland is dood. Het is een mannenbeweging geworden. In Trouw laten vrouwenorganisaties zich vertegenwoordigen door een man en een vrouw die man wil zijn. Zij beweren dat het dringend noodzakelijk is dat in Nederland iedere man die zich vrouw voelt, zich zonder tussenkomst van een dokter op het stadhuis als ‘vrouw’ kan laten registreren op zijn geboortebewijs.
Met enige dramatiek wordt er aan toe gevoegd dat deze verandering ‘van levensbelang’ kan zijn. Als iemand zich zo ongelukkig voelt dat er levensbelang speelt, lijkt het logischer dat hij of zij naar de dokter gaat voor hulp, in plaats van naar het stadhuis.
Transvrouwen zijn mannen
Transvrouwen zijn biologisch gezien geen vrouwen. Hun DNA, hun chromosomen en iedere cel in hun lichaam is anders. Ook qua botstructuur, spiermassa, uithoudingsvermogen en emotie-regulatie zijn het geen vrouwen. Het zijn mannen. Zij willen graag als vrouw door het leven gaan, in gedrag en in houding naar de samenleving. Dit is belangrijk voor hen.
Daar zit echter een andere kant aan en die wordt nu niet gehoord. Heeft het begrip vrouw geen biologische en fysieke betekenis meer? Wat betekent dit dan voor vrouwen sport, vrouwenbeleid en vrouwenverenigingen? Zijn man en vrouw hetzelfde? Uit psychologisch en medisch onderzoek blijken grote verschillen.
Mannen moeten hun eigen problemen oplossen
Natuurlijk heeft iedereen in Nederland recht op veiligheid. Dat is ook niet wat betwist wordt. Wat betwist wordt, is het idee dat vrouwen het veiligheidsprobleem van trans geïdentificeerde mannen moeten oplossen. Als het op bepaalde plekken niet veilig is voor (trans geïdentificeerde) mannen, dan moet dat opgelost worden binnen die mannendomeinen. Vrouwen moeten daar buiten gelaten worden. Vrouwen hebben recht op hun eigen domeinen, waar zij niet geconfronteerd worden met mensen met volledig functionerende mannelijke genitalia. Het is verkeerd om van vrouwen te vragen dat zij de gevoelens van trans geïdentificeerde mannen voor laten gaan op hun eigen gevoelens.
Vrouwen hebben recht op privacy en veiligheid.
De complete Nederlandse vrouwenbeweging geeft dus aan iedere man een vrijbrief om op basis van enkel een tochtje naar het stadhuis toegang te krijgen tot vrouwentoiletten, vrouwenkleedkamers, de vrouwenopvang en de vrouwengevangenissen. Er wordt kennelijk geen enkele gedachte gewijd aan wat dit betekent voor meisjes en vrouwen. De Nederlandse vrouwenbeweging is dus een mannenbeweging geworden. De belangen van mannen worden afgewogen, de belangen van vrouwen worden volledig buiten beschouwing gelaten.
Wettelijk gesanctioneerde leugen
De vrouwenbeweging wil het mogelijk maken dat een man die geen enkele keer een arts heeft gezien, voortaan het recht kan opeisen om mee te sporten met de vrouwen en gebruik te maken van het vrouwenquotum. Er wordt gesuggereerd dat iemand zijn bestaansrecht kan ontlenen aan een wettelijk toegestane leugen over het geslacht op zijn geboortecertificaat. En dat het goed zou zijn voor de emancipatie van transgenders als zij niet meer naar de dokter hoeven. Daarmee worden wat een vrouw is en het begrip ‘vrouw’ dus gereduceerd tot een totaal subjectieve belevenis, die enkel in iemands hoofd bestaat.
Vrouwenrechten en transgenderrechten botsen
Vrouwen zijn vrouwen omdat ze als vrouw geboren worden en dus biologisch vrouw zijn. Er is geen enkele eigenschap of neiging die van een man vrouw kan maken. Vrouwenrechten en transgenderrechten botsen wel degelijk.
Mensen kunnen niet van geslacht veranderen
Mensen kunnen niet van geslacht veranderen en iedere volwassen Nederlander snapt dat. Transmensen weten het zelf ook. Iedere keer dat zij hormonen slikken of een pruik opzetten, weten ze dat ze niet ECHT van het geslacht zijn dat ze willen hebben. Het is verbijsterend dat dat alle Nederlandse vrouwenorganisaties kennelijk zijn gekidnapt en gebrainwasht om te denken dat er geen verschil is tussen mannen en vrouwen. Dat zij nu doen alsof een man die zich vrouw ‘voelt’ dat onmiddellijk met een magisch stokje ook onmiddellijk ‘IS’. Transvrouwen zijn geen vrouwen. Het zijn trans geïdentificeerde mannen. Opkomen voor vrouwen en meisjes, zodat zij plekken waar ze kwetsbaar zijn veilig zijn tegen eventueel mannelijk geweld, is de taak van de vrouwenbeweging. In Nederland hebben we helaas geen vrouwenbeweging meer.
Mr. Caroline Franssen,
voorvechter van de rechten en de veiligheid van vrouwen en meisjes
Initiatiefnemer van de petitie Vrouwenrecht en veiligheid
Dit is de brief die Sander Heithuis en Brand Berghouwer 2 februari 2020 in Trouw publiceerden
Transvrouwen hebben recht op alles waar een cisgendervrouw, dus iemand die geboren is als vrouw en zich ook nu vrouw voelt en noemt, recht op heeft. Dat schrijven Sander Heithuis van WOMEN Inc. en Brand Berghouer van het Transgender netwerk Nederland.
De rechten van vrouwen komen in gevaar wanneer mensen zelf mogen bepalen of ze man of vrouw zijn, stond in een opinieartikel (Trouw, 28 januari) dat zich keert tegen aanpassing van de transgenderwet. Mannen met foute bedoelingen zouden ‘zomaar’ kunnen zeggen dat ze vrouw zijn en toegang krijgen tot publieke ruimtes die bedoeld zijn om vrouwen veiligheid te bieden. Dit gedachtegoed trekt het bestaansrecht van transpersonen in twijfel en staat verdere emancipatie van vrouwen in de weg. Terwijl het initiatief van minister voor rechtsbescherming Sander Dekker om de procedure voor geslachtsverandering eenvoudiger te maken, juist een enorme positieve bijdrage kan leveren aan het leven van transpersonen.
Laten we één ding voorop stellen: transvrouwen zijn vrouwen. De termen die dinsdag in het opinieartikel in deze krant zijn gebruikt, waaronder de term ‘trans-geïdentificeerde mannen’, bestaan niet en trekken de werkelijkheid dat transpersonen bestaan in twijfel. Terwijl iedereen invulling moet kunnen geven aan de eigen genderidentiteit.
Eenzelfde strijd
Hiervan uitgaande, is de vraag of transvrouwen toegang moeten hebben tot vrouwenkleedkamers, vrouwensport en vrouwentoiletten, beantwoord. Transvrouwen hebben recht op alles waar een cisgendervrouw, dus iemand die geboren is als vrouw en zich ook nu vrouw voelt en noemt, recht op heeft. Sommige van deze rechten voor transvrouwen moeten nog worden verworven.
Daarnaast voeren transvrouwen en cisgendervrouwen nog eenzelfde strijd met een gezamenlijk doel. Namelijk gelijke kansen voor man en vrouw.
Vrouwenemancipatie en de emancipatie van transgender personen staan elkaar dus niet in de weg. Eerder gaan ze hand in hand. Alle ondertekenaars van dit stuk zetten zich op hun eigen manier in voor de kansen van vrouwen én transpersonen en laten daarmee zien dat het één niet los staat van het ander.
Veiligheid en preventie van geweld
Waarover we ons druk zouden moeten maken als het op dit onderwerp aankomt, zijn veiligheid en de preventie van geweld. zeker ook seksueel geweld. Uit onderzoek blijkt dat ruim 43 procent van de transpersonen discriminatie meemaakt op de arbeidsmarkt, dat transpersonen zeven keer vaker dan cisgenderpersonen worden mishandeld of daarmee worden bedreigd en dat twee op de drie transpersonen wel eens suïcide overweegt. Dit gebeurt vaak omdat hun identiteit niet als een ‘ware’ identiteit wordt gezien, zoals ook in het opiniestuk van 28 januari gebeurde. Het is daarom van belang dat deze onderwerpen hoog op de agenda komen te staan en dat er maatregelen worden genomen om de veiligheid van (trans)vrouwen te garanderen. Die zijn echter van een hele andere orde dan de maatregelen die dinsdag in deze krant vermeld stonden.
Uit deze cijfers blijkt dat de emancipatie van transpersonen en dus ook vrouwen nog niet is voltooid. Juist daarom zijn we blij met het initiatief van minister Dekker om wijziging van de geslachtsregistratie eenvoudiger te maken.
Als de wet wordt gewijzigd, hoeven veel mensen niet meer te wachten tot ze werkelijk kunnen zijn wie ze zijn. Dat dit proces wordt versimpeld, is voor sommige mensen van levensbelang. Het heeft een enorme positieve impact op de kwaliteit van leven van transpersonen. Deze wetswijziging moet zo snel mogelijk worden doorgevoerd.
Mede ondertekend door: WOMEN Inc., Transgender Netwerk Nederland, Rutgers Kenniscentrum Seksualiteit, genderplatform WO=MEN, COC Nederland, Bureau Clara Wichmann, NNID Nederlandse organisatie voor seksediversiteit, platform voor feminisme De Bovengrondse en Atria Kennisinstituut voor Emancipatie en Vrouwengeschiedenis
When women (defined as adult human females) realise their safe spaces and rights have been subjugated by men ( adult human males), simply because men can choose to call themselves women (when they are not) there will be consequences. Women will vote out those they hold responsible. Of you don’t believe me then look at the UK. In the recent leadership election for the Labour party every single politician who said ‘Transwomen are women’ lost badly.. Note they were all women. The leader of the Liberal Democrats lost her seat in the 2019 General Election at least in part to a similar position.
On another note if you do not have a Gender Dysphoria diagnosis why do you want to enter women’s safe spaces? Is it because you are a predator perhaps?
Find me on Twitter @edwinwine1
Ik sta echt paf van die brief van Heithuis en Berghouwer. Vooral van deze twee passages:
1.
“Mannen met foute bedoelingen zouden ‘zomaar’ kunnen zeggen dat ze vrouw zijn en toegang krijgen tot publieke ruimtes die bedoeld zijn om vrouwen veiligheid te bieden. Dit gedachtegoed trekt het bestaansrecht van transpersonen in twijfel en staat verdere emancipatie van vrouwen in de weg.”
Dus omdat we mannen niet als vrouwen zien, staan we daarmee vrouwenemancipatie in de weg… Het wordt niet uitgewerkt in voorbeelden, wat me niet verbaast want ik kan oprecht geen enkele reden bedenken waarom het onze emancipatie in de weg zou staan als we mannen die dat willen niet zouden erkennen als vrouwen.
2.
“[…] dat transpersonen zeven keer vaker dan cisgenderpersonen worden mishandeld of daarmee worden bedreigd en dat twee op de drie transpersonen wel eens suïcide overweegt. Dit gebeurt vaak omdat hun identiteit niet als een ‘ware’ identiteit wordt gezien, zoals ook in het opiniestuk van 28 januari gebeurde.”
Dit vind ik zo’n ongelooflijk smerige insinuering, dat de schrijver van de brief waar zij op reageren, er schuld aan zou hebben dat mensen die menen dat zij het andere geslacht zijn, zelfmoord zouden plegen. Bovendien klóppen de suïcidecijfers niet die zo vaak rond dit onderwerp geclaimd worden.
Eigenlijk is er nog iets waar ik paf van sta, en dat is dat deze brief ondertekend is door zoveel vrouwenorganisaties. Ik vind je suggestie dat de vrouwenbeweging dood is, meer dan terecht. Hoe kunnen ze in ‘s vredesnaam achter de inhoud van zulke ononderbouwde, suggestieve, misogynistische troep staan? Worden de vrouwen die er werken gechanteerd, ga ik me bijna afvragen. Wordt er gedreigd dat ze hun baan verliezen anders ofzo? Geen weldenkend mens kan hier toch achter staan? Hoe heeft het kunnen gebeuren dat vrouwenorganisaties zó in de ban zijn geraakt van mannen met vermeende vrouw-gevoelens?