De Gendercult wint de taalstrijd

De gender cult heeft de controle over onze taal overgenomen en beheerst zo onze cultuur. Het wordt tijd dat we stoppen met ons over te geven en onze taal terug eisen.

Vertaling van een artikel van 27 oktober 2020 door Agatha Trunchbull

Laten we het eens hebben over zelfstandig naamwoorden, bijvoeglijk naamwoorden en ‘gender’. Maar eerst nemen we een ogenblik de tijd om over beren te praten

Bruine beren zijn beren. Grizzly beren zijn beren. Panda beren blijken, na een periode  van onzekerheid,¹ toch beren te zijn. Zelfstandig naamwoord: beer. Bijvoeglijk naamwoord: bruine, grizzly, panda. De bijvoeglijke naamwoorden geven aan welke soort beer je beschouwt, maar  fundamenteel zijn ze allen leden van de familie Ursidae, met meer overeenkomsten dan verschillen. Het zelfstandig naamwoord geeft aan waar we het over hebben. 

Dan is er nog “koala beer”. Qua taal volgt dit hetzelfde patroon, Zelfstandig naamwoord: Beer, bijvoeglijk naamwoord: koala. Volgens de naam  is de koala beer in principe een beer. Maar koala’s zijn geen beren.²

Dit is ook van toepassing op rode panda’s (geen panda’s), inktvissen (geen vissen), vuurvliegjes (geen vliegen), zeekoeien (geen koeien), aardnoten (eigenlijk een peulvrucht) en een knorhaan vind je eerder bij de visboer dan bij de poelier. Hoeveel van deze feiten zijn bekend bij de gemiddelde Nederlander? De helft? Minder?

Een foute benaming, een ‘misnomeer’, is machtig en de gender cult weet dit. Mannen die doen alsof ze vrouwen zijn hebben de term “trans vrouw” zeer zorgvuldig uitgekozen – niet “transseksueel”, niet “trans-vrouw”, niet “transvrouw”. Ze staan op “trans vrouw”. De spatie is belangrijk voor ze, omdat het “trans” en “vrouw” neerzet als twee verschillende woorden. Zelfstandig naamwoord: vrouw. Bijvoeglijk naamwoord: trans. Op deze wijze kunnen ze claimen dat “trans vrouwen” fundamenteel vrouwen zijn – dat “trans vrouwen” een soort vrouwen zijn, met meer overeenkomsten dan verschillen met andere soorten vrouwen: het bijvoeglijk naamwoord is triviaal, alleen maar een detail. Deze eenvoudige, taalkundige goocheltruc geeft mannen het recht op alles dat vrouwen ooit voor zichzelf hadden. Als “vrouw” geaccepteerd wordt als het juiste zelfstandig naamwoord, – en het Engelse woordenboek accepteert dat nu op die manier³ – dan is elke wettelijke zaak, elk politiek beleid, of elke academische studie waarin getracht wordt deze mannen te onderscheiden van vrouwen gedoemd te falen. Zelfstandige naamwoorden zijn van belang. Met het verlies van het zelfstandig naamwoord “vrouw”  hebben we alles bij voorbaat al verloren.⁴

Bijvoeglijke naamwoorden zijn ook van belang. De Genderista’s zijn nu bezig het zelfstandig naamwoord “vrouw” te veranderen met het bijvoeglijk naamwoord “cis” (hoewel vooral “non-trans”⁵ steeds gangbaarder wordt). Met de aanwezigheid van dit bijvoeglijk naamwoord wordt impliciet verondersteld dat “cis” vrouwen gewoon één ondersoort van vrouwen zijn, die bestaan naast vrouwen van andere ondersoorten. 

Het hele linguïstische regime van de gender cult bestaat uit deze politiek gemotiveerde ‘misnomeren’, of wat Mary Daly “omkeringen”⁶ heeft genoemd. Ze gebruikt Orwells 1984 als een voorbeeld “Het Ministerie van Waarheid was waar ze leugens verzonnen, het Ministerie van Liefde was waar ze mensen martelden.” Ditzelfde gebeurt met elke term die de gendercult verzint of zich toe-eigent. Mannen zijn “vrouwen”. Lesbiennes uit LHB-kringen verdringen is “inclusiviteit”. Vrouwen bedreigen is “feminisme”. Verminking is “gezondheidszorg”. Alles wat kan voorkomen dat homoseksuelen hun geïnternaliseerd homofobie omzetten in een levenslange medische conditie is “conversie therapie”. Geen enkele van deze termen slaat op de werkelijkheid. In feite doen ze precies het tegenovergestelde. Ze staan voor een poging door de gender cult om de werkelijkheid te overschrijven en het publiek te overtuigen dat alles het tegenovergestelde is van wat het is.

Waarom geven gendercritici dan toch toe aan deze omkerings-terminologie?

Ik heb het niet alleen over de halfbakken gender-critici imitatoren van het andere geslacht steunen wanneer die zich goed gedragen. Dat is een gesprek dat we ergens anders al voeren.⁷ Ik heb het nu over gender-kritische hardliners, degenen die de ideologie willen veroordelen in de allersterkste termen, die rechtlijnig denken over wat de waarheid is, die niet geloven dat aardig zijn een reden is om onze boodschap te ondermijnen, die geen uitzonderingen maken. Ook deze mensen, waarschijnlijk zonder dat ze het zich realiseren, gebruiken geregeld deze “omkerings-terminologie.

Hier is een voorbeeld van waar ik het over heb:

• campagne voeren om andere volwassenen die medisch getransitioneerd zijn te verzamelen (Joey Brite)⁸

• de meeste trans-geïdentificeerde mensen zijn heteroseksuelen die ten onrechte bestempeld worden als ‘lesbisch’ (voor heteroseksuele ‘MtF’s’), homo (voor heteroseksuele ‘FtM’s’) of aangeduid worden met de allervaagste term ‘queer’ (Donovan Cleckly)⁹

• dit jaagt jonge meisjes verder de weg van transitie op (Charlie Evans)¹⁰

• als het verkeerde geslacht aangesproken te worden kan een hele avond verpesten… Er is niets waar ze van af zullen blijven, niets dat op biologische vrouwen van toepassing zou moeten zijn maar niet op hen. (Lara Adams-Miller)¹¹

• vaak het doelwit van woede van andere ‘trans’rechten activisten (Jennifer Bilek)¹²

Laat er geen misverstand over bestaan, deze quotes komen allemaal uit artikelen of Twitterthreads waar ik het mee eens ben, geschreven door mensen die ik bewonder, die het hart op de juiste plek hebben. Mijn bedoeling is niet om ze ter verantwoording te roepen, maar om duidelijk te maken dat zelfs de meest voorzichtigen onder ons zo nu en dan ook verstrikt raken in de omkeringstaal. Onze taal is zo doordrongen geraakt door deze cult politiek dat het moeilijk is geworden om überhaupt te spreken. 

Het gebeurt eigenlijk voortdurend dat ook de grote meerderheid van gender-kritici toegeeft aan de omkerings-terminologie. Zelfs in precies die termen die we proberen te gebruiken tegen de gender cult, blijven de omkeringen hardnekkig aanwezig. Neem bijvoorbeeld de uitdrukking “trans-geïdentificeerde mannen” oftewel “TiM’s”. Waarom zeggen we niet gewoon “mannen”? Of, als we moeten specificeren, “mannen die doen alsof ze vrouwen zijn”? “TiM” zet impliciet de mythe voort dat er een of ander fundamenteel verschil is tussen “mannen” en deze speciale, met een bijvoeglijk naamwoord veranderde, groep van “mannen” en benoemt hun gedrag ten onrechte als een vaststaande “identiteit”. Als we ze “mannen die vrouwen imiteren” oftewel“MvI” (met de nadruk op Mannen die Imiteren) noemen, zouden we bevestigen dat ze mannen zijn en vrouwen-imitatie en dubbelzinnigheid als gedrag classificeren. Zelfstandig naamwoord: man. Werkwoord: imiteren. Geen bijvoeglijk naamwoord nodig.

De gender-kitische gewoonte om over vrouwen te spreken als “biologische vrouwen” of “als vrouw geboren vrouwen” is taalkundig gezien net zo problematisch. Net als de uitdrukking “cis vrouwen” impliceren deze termen het bestaan van andere soorten vrouwen. Maar er zijn geen “niet-biologische vrouwen” of “niet als vrouw geboren vrouwen”. Vrouwen zijn de enigen die vrouwen zijn. Als het nodig is om het duidelijker te zeggen (bijvoorbeeld als je met iemand praat die progressief en verward is) is het voldoende om “vrouwen, geen mannen die doen alsof ze vrouwen zijn” of “vrouwen, je weet wel, die mensen wiens lichamen ontwikkeld zijn om eitjes, geen sperma te produceren”.

Andere omkeringen zijn ook ons taalgebruik binnen geslopen. We gebruiken “transitie”, terwijl we eigenlijk medicalisering/cosmetische chirurgie/imitatie van het andere geslacht bedoelen. We spreken van “mannen die transitie hebben ondergaan” terwijl we mannen bedoelen die zichzelf in een armzalige nepvrouw hebben veranderd. We noemen het “modern feminisme” terwijl we vrouwenhaat bedoelen. We noemen het “transitie van kinderen” terwijl we gelegaliseerde kindermishandeling bedoelen. We noemen onze tegenstanders “TRA’s”, al weten we best dat “trans” niet bestaat en dat ze niet voor rechten vechten, van wie dan ook. We blijven de algemene en medicaliserende term “dysforie” gebruiken alsof de vele en verschillende ervaringen van geïnternaliseerde vrouwenhaat, geïnternaliseerde homofobie, verwarring, schaamte, gevoelens van vervreemding van het eigen lichaam, neigingen tot zelfbeschadiging, hyperfixatie, hersenspoeling, onverwerkt trauma, sociale besmetting en de wens om aan seksisme te ontsnappen door één zelfstandig naamwoord omvat kan worden.

Bedenk eens wat de volgende veranderingen doen met bovenstaande quotes:

• campagne voeren om andere volwassenen die cosmetische seksechirurgie ondergaan hebben te verzamelen

• de meeste mensen die doen alsof ze van het andere geslacht zijn, zijn heteroseksuelen die ten onrechte voorgesteld worden als ‘lesbisch’ (voor heteroseksuele mannen die doen alsof ze vrouwen zijn), homo (voor heteroseksuele vrouwen die doen of ze mannen zijn) of aangeduid worden met de allervaagste term ‘queer”

• dit drijft jonge meisjes verder het pad van medische zelfbeschadiging op

• als het juiste geslacht aangesproken te worden kan een hele avond verpesten… Er is niets waar ze van af zullen blijven, niets dat op vrouwen van toepassing zou moeten zijn maar niet op hen.

• vaak het doelwit van woede van andere activisten die tegen vrouwenrechten zijn

Wat ik hier doe is de omkeringen verwijderen, ze verduidelijken, ze terug ‘omkeren’. Dit is wat wij, als gender-critici moeten doen met al onze taal. We moeten alle vage woorden of regelrechte leugens als “gender”, “trans” “transitie” “identiteit” “feminien” en “masculien” uit onze gemeenschappelijke woordenschat schrappen – of, als we ze nodig hebben om het standpunt van de oppositie beschrijven, zouden ze tussen aanhalingstekens moeten staan of in uitdrukkingen als “gender cult” of “de pretentie dat ‘trans’ bestaat”.

“Gender” zelf kan vaak vervangen worden door “sekse stereotype”. “Gender non-conformerend” wordt “niet conformerend aan sekse stereotypen”. ”Gender identiteit” wordt “geïnternaliseerde sekse stereotypering”. Je zou zelfs kunnen pleiten om “gender-kritisch” te schrappen, niet alleen om het haast betekenisloze woord “gender” buiten de deur te houden, maar ook vanwege positieve connotatie dat dat woord gekregen lijkt te hebben: “Gender-kritiek” klinkt in progressieve kringen als kritiek op liefde en regenbogen en eenhoorns met paarse persoonlijkheden.¹³ We zouden het moeten noemen wat het is: kritiek op sekse stereotypen, op vrouwenhaat in een nieuw jasje en op LHB eugenetica. Wie zou er tegen een anti-eugenetica beweging kunnen zijn?

Dit is geen muggenzifterij of intellectuele zelfbevrediging. Het is gewoon strategie. We worden aangevallen in rechtbanken¹⁴, in politieke toespraken¹⁵ en wetsvoorstellen¹⁶, in sportreglementen¹⁷, in woordenboeken¹⁸ en nieuwsmedia¹⁹ en de boeken²⁰ die leraren voorlezen aan kinderen. We vechten terug met artikelen en gedachten-prikkelende essays en tweets, met brieven aan volksvertegenwoordigers, met de borden die we omhoog houden in demonstraties van lesbiennes. In deze arena’s is taal het enige wapen wat er toe doet. Als we termen als “trans-geïdentificeerd”, “vrouw bij geboorte” en “transitie” gebruiken, staan we toe dat onze zwaarden bot gemaakt worden door het gedachtengoed van de vijand.

“Trans vrouwen zijn geen vrouwen” is een slag die je verliest. Zelfstandig naamwoord troeft bijwoord af. Verwarde progressieven horen: ik claim dat er een subset van vrouwen is die geen vrouwen zijn. Zeg liever: Mannen die doen alsof ze vrouwen zijn, zijn nog steeds mannen. Mannen zijn mannen en het maakt niet uit hoe ze zich voelen. Mannen zijn geen vrouwen.

Het is niet voldoende om gelijk te hebben. We moeten strikt zijn. Onze vijand is een extreem efficiënte sekte, goed geconditioneerd met een opvallend gelijkgestemde gedachtewereld waaraan onmiddellijk elk nieuw woord wordt toegevoegd dat de ergste leden creëren en dat elke definitie opneemt die ze willen verdraaien. Natuurlijk kunnen wij, met onze helderdere hoofden, het beter doen. De eerste stap is onze taal te standaardiseren en verduidelijken. We moeten het vermogen om elkaar te begrijpen en om begrepen te worden door buitenstaanders terug op eisen en het maakt niet uit hoe we dan klinken. Alleen als we dit doen, kunnen we schadelijke (en inherent op taal gebaseerde) wetgeving benoemen en aanvechten.

Pak je zwaard terug. Slijp het. Noem de dingen bij hun naam. 

Vertaald uit het engels, origineel : https://uncommongroundmedia.com/the-gender-cult-is-winning-the-war-of-language/

Noot van de vertaalster: dit artikel is in de VS geschreven en in alle links staan voorbeelden uit het Angelsaksische taalgebied. De links staan hieronder vermeld. In Nederland worden ook door mensen die claimen van het andere geslacht te zijn (ik doe mijn best) veel Engelse termen gebruikt of directe vertalingen, die vaak wat gekunsteld klinken. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk Nederlandse termen te gebruiken. Sommige dode links uit het artikel zijn vervangen door links met een soortgelijke inhoud. 

Verdere informatie over begrippen: https://www.gendervragen.nl/begrippenlijst/